Als stadbewoner uit Brussel en vervolgens in Turnhout, heb ik altijd genoten van wandelingen, kampen, yoga, Qi-gong-oefeningen of ademhalen in de natuur.

Mijn werk in een gevangenis midden in de natuur (Wortel, dicht bij Hoogstraten), waar de meeste gevangenen nooit toegang hebben tot of zicht hebben op bomen, doet me beseffen hoeveel ze de natuur missen en hoe noodzakelijk en weldoend het is voor mij. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Als jonge oma, ontdek ik hoe natuurlijk het is voor jonge kinderen om een stam te aaien, mos aan te raken, naar een vogel te luisteren, een vos te observeren, gras te proeven, een stuk hout aan te raken…

Dit vermogen om verbinding te maken met de natuur had ik min of meer begraven en bosbaden helpen me om het te doen herleven.